دوست تنهاییم

در خانه بازی باز هم من مادر بابا شدم در چادر مادر بزرگ مثل خودش زیبا شدم در خانه بازی باز هم من مادر بابا شدم در چادر مادر بزرگ مثل خودش زیبا شدم خرس خودم را می دهم بابا کمی بازی کند می خندد او ، تا که مرا با خنده اش راضی کند آش خیالی می پزم با سبزی و ماش و نخود بابا که خورد آهسته گفت : به به عجب خوشمزه شد ! دست خودش را او کشید آهسته بر موی سرم این بار هم گفت او به من هستی شبیه مادرم !   ...

از دست نوشته هاي مهاتما گاندي من مي‌‌توانم خوب، بد، خائن، وفادار، فرشته‌خو يا شيطان‌ صفت باشم ، من مي توانم تو را دوست داشته يا ازتو متنفر باشم، من مي‌توانم سکوت کنم، نادان و يا دانا باشم، چرا که من يک انسانم، و اين‌ها صفات انسانى است. و تو هم به ياد داشته باش: من نبايد چيزى باشم که تو مي‌خواهى ، من را خودم از خودم ساخته‌ام، از دست نوشته هاي مهاتما گاندي من مي‌‌توانم خوب، بد، خائن، وفادار، فرشته‌خو يا شيطان‌ صفت باشم ، من مي توانم تو را دوست داشته يا ازتو متنفر باشم، من مي‌توانم سکوت کنم، نادان و يا دانا باشم، چرا که من يک انسانم، و اين‌ها صفات انسانى است...

...

کودکان خیلی فرشته اند                                بخاطر این کودکان جذاب و دوست داشتنی هستند  چون پاکند                         اگر پدر و مادرها با اخلاق ( انسانانه زندگی کنند ) فرزندان نیاز به تربیت کردن ندارند چون :                       پدر و مادر را الگوی خود قرار مید...

مدينه بود و غوغا بود اسير ديو سرما بود محمد سر زد از مكه كه او خورشيد دلها بود لالا خورشيد من لالا گل اميد من لالا خديجه همسر او بود زني خندان و خوشرو بود براي شادي و غم ها خديجه يار نيكو بود لالا شادي من لالا گل آزاديم لالا خدا يك دختر زيبا به آنها داد لالالا لالا لا لا . . .                                                                ...

دانه به یک ریشه گفت : فصل زمستان شده خانۀ تاریک من یخ زده ، ویران شده در دل این خاک سرد دلم پریشان شده ریشه به آن دانه گفت: گریه نکن زار زار یک دوسه ماه دیگر باز بکش انتظار می دهد این برف و یخ مزدۀ فصل بهار باد از راه آمد ابر باخود آورد آسملن را با ابر ذرّه ذرّه پر کرد چادرش را دنیا برسرخود پوشید گُم شد آن بالاها نورِگرم خورشید برق زد ، رعد آمد مثل شیری غرید ابرها ترسیدند باز باران بارید خاک ، آرام آرام آبِ باران را خورد باد آمد ، هو هو ابر را با خود برد بازهم پیدا شد خنده های خورشید آسمان آبی شد باز هم گل خندید ! ...

ادهو هو می کند میزند در را به هم نیمه شب از خواب ناز با صدایش می پرم ناگهان در باز شد یک نفر پیشم نشست روی خواب چشم من او کشید آرام دست چشم های کوچکم بسته شد از ترس باد حس خوبی پرکشید گونه ام را بوسه داد گفت : از مادر نترس باد مهمان در است دست های کوچکت توی دست مادر است

...

هفت جا نفس خود را حقير ديدم نخست : هنگاميکه به پستي تن مي داد تا بلندي يابد، دوم : آنگاه که در برابر از پاافتادگان مي‌پريد، سوم : آنگاه که ميان آساني و دشوار مختار شد و آسان را برگزيد، چهارم : آنکه گناهي مرتکب شد و با يادآوري اينکه ديگران نيز همچون او دست به گناه ميزنند ، خود را دلداري داد، پنجم : آنگاه که از ناچاري، تحميل شده‌اي را پذيرفت و شکيبايي‌اش را ناشي از توانايي دانست، ششم : آنگاه که زشتي چهره‌اي را نکوهش کرد، حال آن که يکي از نقاب‌هاي خودش بود، هفتم : آنگاه که آواي ثنا سرداد و آن را فضيلت پنداشت. جبران خليل جبران ...